Εναλλακτικές μορφές εξέτασης

 

·        Η σημερινή κατάσταση

 

Οι εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο δεν είναι, κατά κανόνα, παρά μια

αντιγραφή - αλλά σε μια πιο "εύκολη" μορφή- του είδους εξετάσεων που δίνουν οι μαθητές στο σχολείο και στις Πανελλαδικές και όλοι, υποτίθεται ότι καταδικάζουν: απομνημόνευση, παπαγαλία, όπου είναι εύκολο και κανένα σκονάκι. H επαφή του φοιτητή με το Πανεπιστήμιο δηλαδή είναι προαιρετική παρουσία του -και όχι και η συμμετοχή του- στις παραδόσεις και τρεις φορές το χρόνο εξετάσεις.

 

·        Τι προτείνουμε

 

Ο μοναδικός τρόπος στο σημερινό Πανεπιστήμιο για να βγει ο φοιτητής από τον παραπάνω κανόνα, είναι να έχει καλή θέληση και όρεξη να

"πρωτοτυπήσει" ο καθηγητής. Πρέπει να θεσμοθετηθούν εναλλακτικές μορφές εξέτασης και βαθμολόγησης του φοιτητή που θα κάνουν ουσιαστικότερη την συμμετοχή στο μάθημα, βαθύτερη γνώση του και αντικειμενικότερη την αξιολόγηση

του.

Αυτές μπορεί να είναι:

 

·Απαλλακτικές εργασίες μεγάλου εύρους τις οποίες στην συνέχεια ο

φοιτητές θα παρουσιάζει ή εργασίες μικρότερης έκτασης που θα

συνυπολογίζονται στο βαθμό.

 

· Δικαίωμα επιλογής του φοιτητή αν θα εξεταστεί κανονικά κατά την

εξεταστική περίοδο ή νωρίτερα από αυτήν, προφορικά ώστε να έχει την

δυνατότητα και να εξεταστεί στο συγκεκριμένο μάθημα και να αποσυμφόρηση την εξεταστική του.

 

· Όπου αυτό είναι δυνατόν η εξέταση να αντικαθίσταται -ή να

συνυπολογίζεται σε αυτήν- και η πρακτική εφαρμογή και εξάσκηση.

 

· Δυνατότητα του φοιτητή -εάν έχει επιλέξει να παρακολουθεί τις

παραδόσεις -αντί να εξεταστεί μια και έξω στην εξεταστική να δώσει μια σειρά από τεστ, εργασίες ή προφορικές εξετάσεις σε μικρότερη ύλη, ώστε και η επαφή με το μάθημα να είναι μεγαλύτερη και η βαθμολογία του αντικειμενικότερη, αφού ο διδάσκων θα έχει πλέον συνολική εικόνα.

 

· Μεγαλύτερη χρησιμοποίηση κατά τις εξετάσεις των ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής ώστε να μην απαιτείται η αντιεπιστημονική απομνημόνευση πολλών σελίδων και να εξετάζεται μεγαλύτερο μέρος της ύλης.

 

· Τα θέματα των εξετάσεων -ανάλογα με το μάθημα φυσικά να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο πρακτικά και λιγότερο Θεωρητικά. Στα μη Θεωρητικά μαθήματα η θεωρία να υπολογίζεται το πολύ στο 40% του βαθμού και να επιτρέπεται οι φοιτητές να έχουν ανοικτά βιβλία ώστε να εξοικειωθούν με τις επιστημονικές αλλά και τις επαγγελματικές απαιτήσεις.