Ορογραφική διαμόρφωση – ανάγλυφο Ελλάδος
Η Ελλάδα είναι κατ' εξοχήν
ορεινή χώρα, η οποία καλύπτεται, σχεδόν κατά τα 2/3, από όρη μέσου ύψους. Οι
μεγάλοι ορεινοί όγκοι, όπως το ορεινό συγκρότημα της Πίνδου, τα 'Aγραφα, ο Τυμφρηστός,
το Παναιτωλικό, η Οίτη, τα Βαρδούσια, ο Παρνασσός, η Γκιώνα στην Κ και Β Ελλάδα
και το Παναχαϊκό, ο Ερύμανθος, τα Αοράνια Όρη, η Κυλλήνη, το Μαίναλο, ο
Πάρνωνας και ο Ταΰγετος στην Πελοπόννησο, διασχίζουν τη χώρα από ΒΒΔ προς ΝΝΑ
και τη χωρίζουν σε δύο, σαφώς διακρινόμενες κλιματικά και φυτογεωγραφικά,
περιοχές. Οι οροσειρές της Α Ελλάδας (Βέρμιο, Πιέρια, Όλυμπος, Όσσα,
Μαυροβούνιο, Πήλιο) έχουν επίσης κατεύθυνση από βορρά προς νότο.
Στις
οροσειρές αυτές οι ανατολικές κλιτύες (πλαγιές) δέχονται ομβροφόρους ανέμους
από ανατολικά και είναι υγρότερες από τις αντίστοιχες δυτικές. Αυτό συνεπάγεται
ανάλογη εμφάνιση της βλάστησης. Τέλος, οι οροσειρές της Β Ελλάδας (Βόρας,
Τζένα, Πάϊκο, Μπέλες, 'Aγκιστρο, Φαλακρό όρος, Ροδόπη) εκτείνονται από τα δυτικά
προς τα ανατολικά και δρουν ως ασπίδα απέναντι στους ψυχρούς βόρειους ανέμους.
Το υψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ο Όλυμπος, φθάνει σε ύψος τα 2917 m και είναι
το δεύτερο ψηλότερο της Βαλκανικής μετά τη Ρίλλα. 'Aλλες 41 κορυφές έχουν ύψος
πάνω από 2000 m.
Χαρακτηριστικό
της ορογραφικής διαμόρφωσης της χώρας, η οποία διαμορφώνεται από τον ορεινό
χαρακτήρα της, είναι το έντονο ανάγλυφο, με απότομες, πολλές φορές απόκρημνες
πλαγιές και η δημιουργία πολλών κοιλάδων, η κάθε μια από τις οποίες, σε
συνδυασμό και με την ποικιλία των πετρωμάτων, δημιουργεί ένα ξεχωριστό τοπικό
κλιματικό περιβάλλον. Έτσι, δημιουργούνται συνθήκες απομόνωσης και συνεπώς
ενδημισμού, ο οποίος είναι έντονος στη χώρα μας. Σ' αυτό συντελεί επίσης και η
ύπαρξη πολλών νησιών και νησίδων κυρίως στο Αιγαίο πέλαγος.