Ένα θαύμα 200.000 χρόνων

ΧΙΟΣ

Για περισσότερα από 200.000 χρόνια δούλευε υπομονετικά η φύση για να δημιουργήσει το μοναδικό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες στο σπηλαιοβάραθρο Συκιάς, κοντά στο χωριό Ολύμποι της νότιας Χίου.

Μια άποψη της «μαγικής σπηλιάς» Συκιάς στους Ολύμπους Χίου

Το σπήλαιο παρουσιάστηκε χθες στους δημοσιογράφους από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου, που έχοντας ξεκινήσει τις εργασίες πριν από περίπου τρία χρόνια, θα είναι έτοιμη να το παραδώσει στο κοινό το προσεχές φθινόπωρο.

Αργά αργά το ειδικό αναβατόριο κατεβαίνει κάθετα προς τα έγκατα της γης από το μοναδικό άνοιγμα του σπηλαίου που πριν από περίπου 16 χρόνια εξερευνήθηκε από ομάδα σπηλαιολόγων. Ύστερα από λίγα μέτρα στενού περάσματος η αίθουσα μεγαλώνει και νιώθεις πάνω από το κεφάλι σου την οροφή της σπηλιάς στολισμένη με πανέμορφους σταλαγμίτες.

Το αναβατόριο σταματά στα 20 μέτρα περίπου και νιώθεις να βρίσκεσαι στη μέση της μαγικής σπηλιάς με το θαυμάσιο διάκοσμο. Ζωγραφισμένοι, θαρρείς, οι σταλακτίτες κρέμονται από την οροφή.

Το σπήλαιο θεωρείται μοναδικό εξαιτίας του τρόπου που το φως μπαίνει μέσα σε αυτό από τη μοναδική φυσική είσοδο. Ο Γιώργος Αβαγιάνος που πρωτοκατέβηκε στο σπήλαιο το 1985 περιγράφει στο περιοδικό «Υποβρύχιος κόσμος»: «Μια τεράστια ακτίνα φωτός έμπαινε από την είσοδο στην οροφή και σαν σπαθί έκοβε το σκοτάδι της σπηλιάς. Αυτό το φαινόμενο είναι πολύ σπάνιο σε σπήλαια».

Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου ξεκίνησε το 1995 την ολοκλήρωση των μελετών και με χρηματοδότηση ύψους 275 εκατομμυρίων δραχμών από το Β' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης προχώρησε στη δημοπράτηση του έργου.

Παράλληλα σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ξεπεράστηκαν τα προβλήματα με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αφού η ευρύτερη περιοχή του σπηλαίου είναι εντός πεδίου βολής του Στρατού. Όπως σημείωσε ο νομάρχης Γιώργος Καλουτάς, το σπήλαιο για περίπου 60 μέρες το χρόνο θα είναι κλειστό λόγω των ασκήσεων του Στρατού.

Από τα πρώτα έργα που έγιναν στο σπήλαιο ήταν η στερέωση των ογκωδών βράχων με ειδικές ανοξείδωτες σιδηρόβεργες μήκους μέχρι και 6 μέτρα, σύμφωνα με τη μελέτη που εκπόνησε το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα απομακρύνθηκαν τα μπάζα από το σπήλαιο και οριοθετήθηκαν οι αίθουσες, οι οποίες καταλαμβάνουν (σε διαφορετικά επίπεδα η καθεμιά) έκταση ενός στρέμματος.

Σημαντικό είναι εξάλλου ότι το σπήλαιο παραμένει ζωντανό αφού συνεχίζονται να δημιουργούνται αργά αλλά σταθερά σχηματισμοί. Αρκεί το ανθρώπινο χέρι να μην καταστρέψει αυτό που η φύση με υπομονή και μεράκι δημιούργησε τις χιλιετίες που πέρασαν.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ